Veelbelovende resultaten voor de toekomst van Whispp

Stotteren is een spraakstoornis die wereldwijd miljoenen mensen treft en spraakonvloeiendheden veroorzaakt die de communicatie en sociale interactie aanzienlijk kunnen beïnvloeden.

Onderzoekers hebben lang gezocht naar manieren om stotteren te verbeteren, en eerder werk heeft gesuggereerd dat fluisteren tijdelijk verlichting kan bieden. Er was echter weinig bekend over de voordelen van fluisteren op de lange termijn, de haalbaarheid ervan in het dagelijks leven en of het kan worden gebruikt bij conversatietaken.

De studie, “Exploring Feasibility and Effectiveness of Occasional Whispering in Adults who Stutter: Subjective and Objective Evaluations” door Robert van de Vorst en Floris Tijmen van Vugt, gepubliceerd in het Journal of Advances in Cognitive Psychology, was gericht op het verkennen van het klinische potentieel van fluisteren voor stotteren door te onderzoeken of de voordelen van fluisteren stabiel bleven bij kortdurend gebruik, uitgebreid tot gesprekstaken, en haalbaar waren in het dagelijks leven.

De studie rekruteerde 16 volwassen deelnemers die stotterden en beoordeelde de mate van stotteren tijdens normale spraak en fluisteren in zowel conversatie als hardop lezen. Deelnemers werd vervolgens gevraagd om gefluisterde communicatie in hun dagelijks leven te gebruiken en hun subjectieve ervaringen te rapporteren. Na drie weken werden de effectiviteitstesten herhaald.

De resultaten toonden aan dat de ernst van het stotteren significant lager was tijdens gefluisterde spraak dan tijdens normale spraak, met een vermindering van 50% in stotteren tijdens conversatietaken en een vermindering van 85% tijdens hardoplezen. De afname van het stotteren bleef stabiel en vergelijkbaar in omvang na drie weken dagelijks ongeveer 5 tot 10 minuten fluisteren.

Bovendien rapporteerden deelnemers positieve ervaringen met betrekking tot de effecten van fluisteren op vloeiendheid en het verminderen van stottergerelateerde angst. Vier deelnemers (25%) meldden echter negatieve stembijwerkingen, zoals heesheid en stemplooibelasting, geassocieerd met regelmatig fluisteren.

De bevindingen van de studie suggereren dat af en toe fluisteren, stotteren en aanverwant gedrag tijdens zowel hardop lezen als conversatie effectief kan verminderen. De auteurs stellen voor dat dit resultaat de weg zou kunnen effenen voor toekomstige technologische toepassingen die gefluisterde spraak in “real-time” omzetten in natuurlijk klinkende spraak.

Over het algemeen biedt de studie waardevolle inzichten in het klinische potentieel van fluisteren als hulpmiddel om stotteren te beheersen. Het benadrukt het belang van het verkennen van nieuwe en innovatieve manieren om mensen die stotteren te ondersteunen en hun kwaliteit van leven te verbeteren.

De bevindingen van de studie tonen een groot potentieel voor Whispp om zijn missie om mensen met spraakstoornissen te helpen effectiever en zelfverzekerder te communiceren, te bevorderen!

Whispp is er trots op te hebben samengewerkt met gerenommeerde onderzoekers Robert van de Vorst en Floris Tijmen van Vugt om dit onderzoek te ondersteunen. Door het klinische potentieel van fluisteren voor het beheersen van stotteren te onderzoeken, biedt de studie waardevolle inzichten die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van innovatieve oplossingen voor het verbeteren van de communicatie en kwaliteit van leven voor mensen die stotteren.

We willen ook iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan het succes van de studie, waaronder Sterre Schimmel en Femke Lentjes, studenten logopedie aan de HAN Hogeschool Arnhem, Ertugrul Cavlak, student logopedie aan de Hogeschool Rotterdam, Nederland, Henk en Dini Zeggelaar van Stichting Support Stotteren, een stichting die zich inzet voor het ondersteunen van mensen die stotteren in Nederland, Rianne van der Kleij van National eHealth Living Lab in Nederland, Alex Boon uit Nederland, en Sabine van Eerdenbrugh en Kurt Eggers van Thomas More in België. Hun samenwerking hielp om ons begrip van de potentiële voordelen van fluisteren voor mensen die stotteren te vergroten en maakte de weg vrij voor toekomstige innovaties in logopedie.